İşyerimizin eski binasında depomuz kendi içimizdeydi. Gümrükten mallar genellikle akşam gelir, teknik ekip mesaiye kalır, depoya indirirdi. Bir Ramazan ayında hep beraber iftar yapacağımız için gece ortağım ve ben de kaldık. Beraber iftara gittik, sonra da gümrükten gelen konteynırı karşıladık ve hep beraber esprilerle mal indiriyoruz. (o zamanlar iş hayatı daha keyifliydi) Benim ortak yüksek makine mühendisi ve İngilizce, Almanca biliyor. Üzerinde mavi iş gömleği mal indiriyor. Cep telefonunu da kutunun üzerine bırakmış, çekicinin şoförü ve arkadaşının tam önünde. Telefonu çalıyor, açıyor ve birileriyle Almanca konuşuyor. Sonra yine işe dönüyor. Telefon bir daha çalıyor, birileriyle İngilizce konuşuyor, sonra yine işe dönüyor. Soför eski Alamancı dil biliyor. Bizimkilerden birine soruyor; - Bu nasıl hamal, 2 dil konuşuyor? Bizimki de uyanık ya, hemen gazlıyor; - Adam makine mühendisi, iş yokluğundan burada hamallık yapıyor... Şoför arkadaşına dönerek; - Ulan Ahmet biz halimize şükredelim!
İşyeri bahçesinde sabahın körü ve üç beş arkadaş bahçede muhabbet ediyoruz, hiç kimsenin konuşmaya mecali yok, o esnada başka bir yerde görevli arkadaş geliyor ama yüzü hafiften şişmiş durumda, hiç kimse sebebini sormadı ama bizim her bir şeye atlayan arkadaş "sen ne kadar da X'e benziyorsun" dedi... Sabah mahmurluğu zannederek hiç kimse lafa girmedi ama ben aynı kişiden bahsettiğini anladım ve arkadaşa işaret ederek topa girdim... Bırak şu X'i ya hayırsızın teki, ne zamandır arayıp sorduğu yok dedim. Her şeye atlayan arkadaş hemen saydırmaya başladı; "he valla gerçekten hayırsız, ne arıyor ne soruyor, o kadar da beraber çalıştık, yazık kendisine verdiğim emeklere" dedi. Ben kahkahayı patlattım, kaç ay beraber çalıştığı adamı yüzünden arı sokması sonrası hafif şiş diye tanıyamamıştı...
Uludağ Üniv. kampüsünü bilenler bilir. Ormanın içindedir. Son sene son sınavlarından birinden çıkmışız. Mayıs ayındayız ama öyle bi sıcak var ki,deme gitsin. Fakülte kapısından çıktık, bi çığlık koptu. Koştuk gittik çığlığın geldiği yere. Bir tane çıtkırıldım bir hanım kardeşimiz basıyor feryadı: Yılan var, yılan var. O arada tarih hocamız geldi. Küçük bir ağacın dalındaki yılanı gördü, bi şekilde yılanı indirdi. Hanım kardeşimiz Feryada devam: Ay anlamıyorum ya yılanın ne işi var burda, deli olucam valla falan diye kırıta kırıta bağırıyor yine: Ay bu yılanın ne işi var burda! Bizim hoca dayanamadı kıza döndü: A benim kızım ne zırlayıp duruyosun, asıl senin ne işin var burda, önce ona bak, ormanın içinde yılan görüyosun burda ne işi var diye çığlık atıyosun. Esas çığlık atmsı gereken yılan sen onun mekanına girmişsin. Sus terbiyesiz...
Bi tane daha... Isparta-Gönen de çalışıyoruz. Bir öğretmen arkadaşım var. Bayaa esprili biri. Bi gün derse girdim. 5-10 dk bir şeyler anlattım. Sınıf kalabalık, o ara arkada uyuyan şirin bir kız öğrenci gördüm. Hem onun uykusu açılsın hem de bizim arkadaşa takılayım diye kızı yanıma çağırdım: ''Kızım koş. Ahmet öğretmenine söyle varsa bize bir adet sol anahtarı versin. '' Kız uyku mahmurluğuyla tamam öğretmenim deyip çıktı. Ben tabii heyecenla beklemeye başladım. Neyse 5 dakika olmadan kız geldi: ''Buyrun sol anahtarınızı öğretmenim, işiniz bitince hemen geri gönderecekmişsiniz. Ahmet öğretmenimiz öyle dedi.'' Kızın eline bir baktım elinde sol anahtarı şeklinde bir anahtarlık. Tabii ben şok oldum resmen. Şakalıyım derken şakalanmıştım. Ardın bir mesaj bizim Ahmetten: ''Öğren de gel hoca, öğren de gel''
Kayın birader ve ailesi haftasonu ziyarete geldiler sağolsun... Gelin kız, ney kursuna başlamış dolayısıyla ara vermemek adına yanında ney getirmiş, hem bize resital !! verdi hem de pekiştirme yapmış oldu... Dönerlerken de; ney'i unutarak gittiler, fark ettiğimizde 600 kilometrelik yolun yarısı tamamlanmıştı, dolayısı ile geri dönmediler ve kargo yaparsın dediler. O zımbırtıyı sığdıracak ambalaj bulana kadar göbeğimin düştüğünü geçtim ve gittim kargo şubesine; eleman elimdekini göründe sormayacak olsa bile sormuş bulundu; -Abi bunun içinde ney var?? +Evet bunun içinde ney var canım kardeşim... (ben anladım durumu) -Evet abi bunun içinde ney var diyorum. +Evet bende onu diyorum ya, bunun içinde ney var... Hafif şekilde gerilen eleman, innasabirin der gibi bir kez daha sordu. -Abi bu uzun borunun içinde ney var?? Ortamı iyice germemek adına ben noktayı koydum. +Canım kardeşim bu borunun içinde ney var, üflenerek çalınan, üflemeli çalgı olan "Ney" var. Eleman olayı anlayınca düştüğü duruma kahkaha patlatarak işlemimi yaptı.
Değişik kelimelerle ben muhabbeti uzatsam, bir kaç defa daha "ney var" içerikli cümle kurabilirdik ama, görevlinin sinir katsayısı nerede kırılır, yaşayıp öğrenmek istemedim... Yurdum insanının içinden ne çıkacağını tahmin etmek zor... :
Devam o zaman; Yine şirketteyiz. Diyarbakır'a bir kamyon mal göndereceğiz. Ama yardım TIR'ı falan değil, bildiğin ticari ekipman, makine felan haa! Bizim teknik servis müdürü ucuz olsun diye bir karpuz kamyonu ayarlamış. Bilmeyenlere söyleyeyim, mevsiminde Diyarbakır'dan İstanbul haline yoğun karpuz sevkiyatı vardır. Dönerken boş gitmektense mazot parasına giderler. Adam karpuzu Avrupa yakasında boşaltacak, dönerken Anadolu yakasından da bizden malı alıp, direk yola çıkacak. Akşam oldu, gece oldu, bekle bekle ses yok! Gelen giden yok! Bizim müdür adamı cebinden aradı; - Abi neredesin? - Bilmiyorum agam, geliyorum! - Abi 2. köprüyü geçtin mi? (kamyonlar için 1. köprü yasak) - Yok be anam, daha 1.yi geçemedim! - Abi sakın 1.yi geçme!!! Bunlar arka arkaya değil! Yan yana, arabayı bağlarlar!!!!
